Από τη παλαιολιθική ακόμα εποχή υπήρχε η ανάγκη του ανθρώπου να έχει ένα καταφύγιο, παρόλο που τότε ζούσε από το κυνήγι και ακολουθούσε τα ζώα στις μετακινήσεις τους.
Στη νεολιθική εποχή δημιουργήθηκαν οι πρώτοι μόνιμοι οικισμοί, ενώ οι πρώτες πόλεις σχηματίστηκαν στην εποχή του χαλκού (3.000-1.200 π.Χ.).
Από τότε πέρασαν πολλά πολλά χρόνια και ανάλογα με τον τόπο, τις ανάγκες και τις συνθήκες διαμορφώθηκαν πολλά είδη κατοικίας.Κατά τον 20ο αιώνα δημιουργήθηκαν και επικράτησαν, δυστυχώς κατά τη γνώμη μου, οι πολυκατοικίες με τα διαμερίσματα-κουτιά, ώστε να καλύψουν της ανάγκες του κύματος αστυφιλίας.
Στις μέρες μας,κυρίως λόγω της αλλαγής των συνθηκών, παρατηρείται ένα νέο φαινόμενο, "αστυφυγία" το ονόμασαν.Πολλοί άνθρωποι αποζητούν πλέον μια ζωή μακρυά από τις μεγαλουπόλεις, μια ζωή με καλύτερη ποιότητα.
Για μένα ένα από τα μεγαλύτερα ατού της ζωής στην επαρχία είναι το να ζει κανείς σε μονοκατοικία,σαν άνθρωπος και όχι στοιβαγμένος στο κλουβί, πάνω και κάτω από άλλους.
Το σπίτι των ονείρων μου είναι ένα σπίτι κοντά στο βουνό.Με αυλή που να έχει το μπαξέ της και κανένα δεντράκι.Να έχει και κούνια για τη μεσημβρινή σιέστα.Να είναι ένα σπίτι απλό και παραμυθένιο, να είναι καταφύγιο και συγχρόνως ανοιχτό για συναντήσεις και τραπεζώματα με αγαπημένα πρόσωπα.Ένα σπίτι που να χαίρεσαι να ζεις.
Εσάς ποιο είναι το σπίτι των ονείρων σας;
Στη νεολιθική εποχή δημιουργήθηκαν οι πρώτοι μόνιμοι οικισμοί, ενώ οι πρώτες πόλεις σχηματίστηκαν στην εποχή του χαλκού (3.000-1.200 π.Χ.).
Από τότε πέρασαν πολλά πολλά χρόνια και ανάλογα με τον τόπο, τις ανάγκες και τις συνθήκες διαμορφώθηκαν πολλά είδη κατοικίας.Κατά τον 20ο αιώνα δημιουργήθηκαν και επικράτησαν, δυστυχώς κατά τη γνώμη μου, οι πολυκατοικίες με τα διαμερίσματα-κουτιά, ώστε να καλύψουν της ανάγκες του κύματος αστυφιλίας.
Στις μέρες μας,κυρίως λόγω της αλλαγής των συνθηκών, παρατηρείται ένα νέο φαινόμενο, "αστυφυγία" το ονόμασαν.Πολλοί άνθρωποι αποζητούν πλέον μια ζωή μακρυά από τις μεγαλουπόλεις, μια ζωή με καλύτερη ποιότητα.
Για μένα ένα από τα μεγαλύτερα ατού της ζωής στην επαρχία είναι το να ζει κανείς σε μονοκατοικία,σαν άνθρωπος και όχι στοιβαγμένος στο κλουβί, πάνω και κάτω από άλλους.
Το σπίτι των ονείρων μου είναι ένα σπίτι κοντά στο βουνό.Με αυλή που να έχει το μπαξέ της και κανένα δεντράκι.Να έχει και κούνια για τη μεσημβρινή σιέστα.Να είναι ένα σπίτι απλό και παραμυθένιο, να είναι καταφύγιο και συγχρόνως ανοιχτό για συναντήσεις και τραπεζώματα με αγαπημένα πρόσωπα.Ένα σπίτι που να χαίρεσαι να ζεις.
Εσάς ποιο είναι το σπίτι των ονείρων σας;