Καλησπέρα σας και Χρόνια Πολλά!!
Θέλω μαζί με τις ευχές μου να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό μυστικό,κάτι που ανακάλυψα αυτές τις μέρες: Την απόλαυση των μικρών στιγμών!
Οι περισσότεροι έχουμε μάθει με ιδιαίτερη ευκολία να γκρινιάζουμε διαρκώς για τα πάντα και να περιμένουμε ένα θαύμα εξ ουρανού που με ένα παφ! θα αλλάξει τη ζωή μας ριζικά.
Ναι, πιστεύω πως γίνονται θαύματα, όμως πιστεύω ότι κι εμείς οι ίδιοι έχουμε τη δύναμη να κάνουμε θαύματα και να ομορφαίνουμε τη ζωή μας διαρκώς..
Εγώ η ίδια, πρώτη στη γκρίνια, λειτουργούσα θαρρείς και κάποιος μου χρωστάει κάτι κι εγώ ακίνητη απλά περιμένω να μου το δώσει.
Ε λοιπόν κάτι λάθος έκανα!
Μέσα από μια εσωτερική αναζήτηση διαπίστωσα ότι κανείς δε μου χρωστάει τίποτα και η μόνη υπεύθυνη για τη ζωή μου και για το πόσο όμορφα ή άσχημα κυλάει είμαι Εγώ!
Ωραία..και τώρα τί κάνουμε;;
Επειδή απ'ότι κατάλαβα καμία συγκλονιστική αλλαγή δε θα γίνει σε μία μέρα, αποφάσισα να βάλω τη μαγεία και την ομορφιά στην καθημερινότητά μου κάνοντας καταρχήν κάτι πολύ απλό:
Αλλάζοντας λιγάκι τις συνήθειές μου.Ας πούμε, μία από τις γκρίνιες μου ήταν ότι ποτέ δεν έχω αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με τα ενδιαφέροντά μου (και είναι ουκ ολίγα), ότι δεν προλαβαίνω,με συνέπεια να νιώθω ως ένας διαρκής δρομέας σε έναν αγώνα δρόμου που ο τερματισμός ούτε καν αχνοφαίνεται!Το αποτέλεσμα,να ξυπνάω με το ζόρι την τελευταία στιγμή,να ετοιμάζομαι βιαστικά,να τρέχω για τη δουλειά,να τρέχω για μεσημεριανό,να τρέχω να επιστρέψω στη δουλειά και το βράδυ να επιστρέφω κατάκοπη σπίτι προσπαθώντας να χωρέσω ότι ονειρευόμουνα να κάνω σε ένα δίωρο πριν ξαναπέσω για ύπνο...Δεν ακούγεται και πολύ ευχάριστο, έτσι;
Κι ενώ έσπαγα το κεφάλι μου για να βρω μια λύση, μου ήρθε η έμπνευση:
Επί δύο-τρεις μέρες προσπάθησα σταδιακά να ρυθμίσω τον ύπνο μου λίγο διαφορετικά, να κοιμάμαι λίγο πιο νωρίς ώστε να ξυπνάω αντίστοιχα νωρίτερα.Ε, λοιπόν το πρώτο πρωινό ήταν μια αποκάλυψη για μένα.Σηκώθηκα με ηρεμία,πλύθηκα,έφαγα το πρωινό μου με ησυχία, διαλογίστηκα, πήρα το βιβλίο μου και άραξα δίπλα στη μπαλκονόπορτα, σε ένα σημείο που χτυπούσε ο πρωινός ήλιος, ενώ έξω υπήρχε ακόμα σχετική ηρεμία..Η απόλαυση που ένιωσα δεν περιγράφεται!Κατάφερα να δημιουργήσω τόσο απλά μέσα στη μέρα μου λίγο χρόνο και χώρο καθαρά για μένα και μάλιστα το πρωί που ο νους είναι πεντακάθαρος και να απολαύσω αργά ότι θεωρούσα σημαντικό εκείνη τη στιγμή.Βρήκα ένα μικρό καταφύγιο για να ξεκινάω όμορφα τη μέρα μου,καθισμένη εκεί, στις ηλιαχτίδες δίπλα στη μπαλκονόπορτα..Και αυτό είναι μόνο η αρχή στις μικρούτσικες αλλαγές που θα φτιάξουν μία μεγάλη!!
Θέλω μαζί με τις ευχές μου να μοιραστώ μαζί σας ένα μικρό μυστικό,κάτι που ανακάλυψα αυτές τις μέρες: Την απόλαυση των μικρών στιγμών!
Οι περισσότεροι έχουμε μάθει με ιδιαίτερη ευκολία να γκρινιάζουμε διαρκώς για τα πάντα και να περιμένουμε ένα θαύμα εξ ουρανού που με ένα παφ! θα αλλάξει τη ζωή μας ριζικά.
Ναι, πιστεύω πως γίνονται θαύματα, όμως πιστεύω ότι κι εμείς οι ίδιοι έχουμε τη δύναμη να κάνουμε θαύματα και να ομορφαίνουμε τη ζωή μας διαρκώς..
Εγώ η ίδια, πρώτη στη γκρίνια, λειτουργούσα θαρρείς και κάποιος μου χρωστάει κάτι κι εγώ ακίνητη απλά περιμένω να μου το δώσει.
Ε λοιπόν κάτι λάθος έκανα!
Μέσα από μια εσωτερική αναζήτηση διαπίστωσα ότι κανείς δε μου χρωστάει τίποτα και η μόνη υπεύθυνη για τη ζωή μου και για το πόσο όμορφα ή άσχημα κυλάει είμαι Εγώ!
Ωραία..και τώρα τί κάνουμε;;
Επειδή απ'ότι κατάλαβα καμία συγκλονιστική αλλαγή δε θα γίνει σε μία μέρα, αποφάσισα να βάλω τη μαγεία και την ομορφιά στην καθημερινότητά μου κάνοντας καταρχήν κάτι πολύ απλό:
Αλλάζοντας λιγάκι τις συνήθειές μου.Ας πούμε, μία από τις γκρίνιες μου ήταν ότι ποτέ δεν έχω αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με τα ενδιαφέροντά μου (και είναι ουκ ολίγα), ότι δεν προλαβαίνω,με συνέπεια να νιώθω ως ένας διαρκής δρομέας σε έναν αγώνα δρόμου που ο τερματισμός ούτε καν αχνοφαίνεται!Το αποτέλεσμα,να ξυπνάω με το ζόρι την τελευταία στιγμή,να ετοιμάζομαι βιαστικά,να τρέχω για τη δουλειά,να τρέχω για μεσημεριανό,να τρέχω να επιστρέψω στη δουλειά και το βράδυ να επιστρέφω κατάκοπη σπίτι προσπαθώντας να χωρέσω ότι ονειρευόμουνα να κάνω σε ένα δίωρο πριν ξαναπέσω για ύπνο...Δεν ακούγεται και πολύ ευχάριστο, έτσι;
Κι ενώ έσπαγα το κεφάλι μου για να βρω μια λύση, μου ήρθε η έμπνευση:
Επί δύο-τρεις μέρες προσπάθησα σταδιακά να ρυθμίσω τον ύπνο μου λίγο διαφορετικά, να κοιμάμαι λίγο πιο νωρίς ώστε να ξυπνάω αντίστοιχα νωρίτερα.Ε, λοιπόν το πρώτο πρωινό ήταν μια αποκάλυψη για μένα.Σηκώθηκα με ηρεμία,πλύθηκα,έφαγα το πρωινό μου με ησυχία, διαλογίστηκα, πήρα το βιβλίο μου και άραξα δίπλα στη μπαλκονόπορτα, σε ένα σημείο που χτυπούσε ο πρωινός ήλιος, ενώ έξω υπήρχε ακόμα σχετική ηρεμία..Η απόλαυση που ένιωσα δεν περιγράφεται!Κατάφερα να δημιουργήσω τόσο απλά μέσα στη μέρα μου λίγο χρόνο και χώρο καθαρά για μένα και μάλιστα το πρωί που ο νους είναι πεντακάθαρος και να απολαύσω αργά ότι θεωρούσα σημαντικό εκείνη τη στιγμή.Βρήκα ένα μικρό καταφύγιο για να ξεκινάω όμορφα τη μέρα μου,καθισμένη εκεί, στις ηλιαχτίδες δίπλα στη μπαλκονόπορτα..Και αυτό είναι μόνο η αρχή στις μικρούτσικες αλλαγές που θα φτιάξουν μία μεγάλη!!
