Το καλό πείσμα!

Σήμερα θέλω να ασχοληθώ με ένα θέμα που σκέφτομαι αυτές τις μέρες,το πείσμα.
Και εννοώ το καλό πείσμα,όχι το ξεροκέφαλο και χωρίς ουσία.
Μέχρι τώρα μάλλον το δεύτερο γνώριζα καλύτερα,μου ήταν πιο οικείο δυστυχώς.
Το τελευταίο διάστημα όμως με αφορμή κάποια σχέδια και πλάνα που γίνονται για το μέλλον,κατάλαβα ότι ναι μεν πολλά πράγματα θέλησα μέχρι τώρα στη ζωή μου και φυσικά προσπάθησα γι'αυτά αλλά στην πορεία της προσπάθειας κάτι κολλούσε πολλές φορές.
Πιστέυω λοιπόν ότι έφταιξε η έλλειψη του καλού πείσματος,της επιμονής δηλαδή να τα καταφέρω παρά τις αντιξοότητες που απογοητεύουν και οδηγούν στο να παρατήσει κανείς την προσπάθεια.
Δεν είναι κι εύκολο να κρατήσουμε το πείσμα και τη ζωντάνια που δημιουργεί ο στόχος που κάθε φορά βάζουμε,είναι πολλά τα μέτωπα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε.
Και δεν πιστεύω ότι αν τα παρατήσουμε σημαίνει ότι δεν έχουμε αρκετή θέληση,στην πορεία όμως και με τα εμπόδια που συναντάμε νιώθουμε αδυναμία να συνεχίσουμε.
Παρακινώντας κι εσάς λοιπόν να κάνετε το ίδιο, από σήμερα υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα γίνω πιο πεισματάρα και θα προσπαθήσω με το νέο μου αυτό ατού να πετύχω τους στόχους μου!!

Η ομορφιά της φύσης 2

Φυσικά και δεν αρκεί μια φορά για να εκφράσω το θαυμασμό και την  αγάπη μου για τη φύση.
Επανέρχομαι λοιπόν με αυτό το βίντεο,ξεκινήστε βλέποντας και συνεχίστε χορεύοντας!!

Βασιλόπιτα Πολίτικη

Κι αφού διανύουμε αυτές τις εορταστικές μέρες,οδεύοντας προς την αλλαγή του χρόνου,σας παραθέτω τη συνταγή για την πολίτικη βασιλόπιτα και θέλω να δηλώσω στον Άγιο Βασίλη ότι φέτος ΘΈΛΩ ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ!!

Υλικά: 

• 5 ½ φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 φλυτζάνι του ταγιού βούτυρο γάλακτος
• 1 ½ φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη
• 1 φλυτζάνι του τσαγιού ζεστό γάλα, (όχι καυτό)
• 7 αυγά
• 4 φακελλάκια ξερή μαγιά (σε σκόνη)
• 1 κοφτή κουταλιά σούπας μαχλέπι αλεσμένο
• 4 κουταλιές σούπας σουσάμι
• 80 γρ. ασπρισμένη χοντροαλεσμένη αμυγδαλόψιχα

Εκτέλεση: 

Βράζουμε το μισό μαχλέπι σε μισό φλυτζάνι νερό, το σουρώνουμε και παίρνουμε περίπου ένα φλυτζανάκι του καφέ ζωμό.
Διαλύουμε τη μαγιά σ'ένα φλυτζάνι χλιαρό νερό και τη βάζουμε σε ένα μπολ. Προθέτουμε το ζωμό από το μαχλέπι, το υπόλοιπο μαχλέπι, το γάλα, τα αυγά ελαφρά χτυπημένα, το βούτυρο λυωμένο και ζεστό, (όχι καυτό), τη ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά με το χέρι μας.
Ρίχνουμε λίγο λίγο το αλεύρι και ζυμώνουμε, μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά και να γίνει η ζύμη ομοιογενής.
Πλάθουμε τη ζύμη σε μία στρογγυλή μπάλα και την αφήνουμε σκεπασμένη με βαμβακερή πετσέτα σε ζεστό μέρος, να διπλασιαστεί σε όγκο.
Όταν φουσκώσει η ζύμη, την ξαναζυμώνουμε πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια, βάζουμε μέσα το νόμισμα και την τοποθετούμε σε βουτυρωμένο ταψί σε ζεστό μέρος να διπλασιαστεί ξανά σε όγκο.
Την αλείφουμε με κρόκο αυγού χτυπημένο με λίγο νερό και την πασπαλίζουμε με αμύγδαλα και σουσάμι. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 60 λεπτά περίπου.

Πηγή: http://www.sintagesmamas.com

Καλά Χριστούγενναααα!!!!!!

Εύχομαι σε όοοοοολους Χρόνια Πολλά,με Υγεία και Χαρά!!!!!!!

ΥΓ:Και να πάρουμε πολλά δώρα φέτος,υλικά και μη,γιατί το αξίζουμε!!!!

No place like home for the holidays!

Σπίτι μου σπιτάκι μου....
Πραγματικά,τί καλύτερο απ'το να περνάει κανείς αυτές τις γιορτινές μέρες στο σπίτι με ζεστασιά,ξεκούραση,νόστιμα φαγητά και γλυκάκια,παρέα με τους δικούς του ανθρώπους;Ή ακόμα και με την ωραία μοναξιά που καμιά φορά αποζητούμε ως ξεκούραση;
Σήμερα κάποια στιγμή της ημέρας,μακρυά απ'το σπίτι,ένιωσα τέτοια επιθυμία να βρεθώ στη ζεστασιά του,να χουχουλιάσω και να περάσω τις γιορτές χωρίς "να κάνω τίποτα"!
Κι όμως αυτό το λεγόμενο "τίποτα" έχει μεγάλη αξία στη σημερινή εποχή με τους ρυθμούς που βιώνουμε την καθημερινότητά μας που μόνο "τίποτα" δεν είναι!!
Για να εκφράσω λοιπόν την ευγνωμοσύνη μου που ανήκω σ'αυτούς που έχουν σπίτι και άρα τη δυνατότητα να απολαύσουν τέτοιες στιγμές έφτιαξα το παρακάτω βίντεο με ένα όμορφο τραγούδι.
ΗOME SWEET HOME λοιπόν!!

Η ιστορία της βασιλόπιτας

Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από 1500 χρόνια περίπου , στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν τότε δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του , με αγάπη , κατανόηση και αλληλοβοήθεια.
Κάποια μέρα όμως , ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής , ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας , αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει.
 Ο Μέγας Βασίλειος 'όλη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός ,αποφασισμένος, με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη , ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν.
Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια , δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό.
Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει. Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν , ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της
πόλης.
Ο Δεσπότης , ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς , με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα! Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και
αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό
στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως , ο δεσπότης της , ο Μέγας Βασίλειος , βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη , δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια , όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα
έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν , τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της.
Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι , η βασιλόπιτα Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου,
τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Πηγή: http://www.paidika.gr

Το Χριστόξυλο

Μέρες που είναι,ας αρχίσουμε να θυμόμαστε ή και να μαθαίνουμε μερικά έθιμα των Χριστουγέννων.
Ένα έθιμο των χωριών της Βορείου Ελλάδος,άγνωστο σε πολλούς, ήταν το Χριστόξυλο. Τις παραμονές,λοιπόν,των εορτών, ο νοικοκύρης έψαχνε στα χωράφια και διάλεγε το πιο όμορφο,το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο, από πεύκο ή ελιά και το πήγαινε στο σπίτι του.
Αυτό ονομαζόταν Χριστόξυλο και ήταν το ξύλο που θα έκαιγε για όλο το Δωδεκαήμερο των εορτών από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα στο τζάκι του σπιτιού.
Προτού ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φρόντιζε να έχει καθαρίσει το σπίτι και  το τζάκι με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθάριζαν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα ήταν μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης θα άναβε την καινούργια φωτιά και έμπαινε στην πυροστιά το Χριστόξυλο.
Ο λαός λέει, ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός, εκεί στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.
Σε κάθε σπιτικό, οι νοικοκυραίοι προσπαθούσαν να καίει το Χριστόξυλο μέχρι τα φώτα.να αντέξει δηλαδή όλο το Δωδεκαήμερο των γιορτών.

Χριστούγεννα Πρωτούγεννα!!

Σάββατο απόγευμα και,χαλαρώνοντας,θυμήθηκα τα παιδικά μας Χριστούγεννα.
Μαζευόμασταν όλοι στο χωριό,και περνούσαμε όμορφες μέρες με παιχνίδι στα χιόνια,κουβέντες δίπλα στη ξυλόσομπα και λοιπές οικογενειακές στιγμές θαλπωρής.Σκαρφιζόμασταν και διάφορα χριστουγεννιάτικα happenings(!),για παράδειγμα,μια χρονιά παρουσιάσαμε στους μεγάλους μια-ο θεός να την κάνει!-παράσταση θεατρική.Ανταλλαγή δώρων,κάλαντα,το δεντράκι δώστου να αναβοσβήνει!Μια γενική χαρά και προσμονή τελοσπάντων!
Μεγαλώνοντας το χάσαμε λίγο το νόημα και τη χαρά της υπόθεσης,κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Λέω,παρόλες τις αντίξοες συνθήκες,να προσπαθήσω φέτος να νιώσω-έστω για λίγο βρε παιδί μου,ας είναι για μία μέρα-τη χαρά και τη ζεστασιά των Χριστουγέννων.Εσείς;

Ένα δύο τρία κόκκινο φως!

Μππρρρρ!!!!!!!!!!!
Σήμερα παγώσαμε για τα καλά!!
Αφού λοιπόν σας κεράσω ένα ζεστό τσαγάκι

πάμε να θυμηθούμε άλλο ένα παιχνίδι από τα παλιά που παίξαμε οι περισσότεροι,το "Ένα δύο τρία κόκκινο φως" που παίζεται ως εξής:
Το παιδί που κάνει τη «μάνα» στέκεται γυρισμένο στον τοίχο, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή αρκετά μέτρα μακριά του. Στο διάστημα που το παιδί λέει τη φράση: «Ένα - δύο - τρία κόκκινο φως», τα παιδιά κινούνται πλησιάζοντας. Μόλις η «μάνα» σταματήσει, γυρίζει απότομα προς το μέρος των παιδιών, που έχουν στο μεταξύ ακινητοποιηθεί. Αν κάποιο απ΄ αυτά κουνιέται, «καίγεται» και δεν παίζει άλλο.
Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται μέχρι τη στιγμή που κάποιο παιδί θα πλησιάσει τη «μάνα» πολύ κοντά και θα τη χτυπήσει στον ώμο. Τότε όλα τα παιδιά αρχίζουν να τρέχουν, για να περάσουν τη γραμμή της αφετηρίας. Αν κάποιο παιδί πιαστεί απ΄ τη «μάνα», πριν περάσει τη γραμμή, τότε τα «φυλάει». Αλλιώς, τα φυλάει πάλι το ίδιο παιδί.
Πάμε να παίξουμε;;

Η αξία της απλότητας

Πόσο κωμικό μου φαίνεται να βλέπω κάποιους ανθρώπους να κυνηγούν το χρήμα με τόση μανία και ένταση που να καταντούν δούλοι του,πόσο γελοίοι αλλά και δυστυχείς μπορεί να γίνονται!Και πόσο χυδαίοι γίνονται όταν στην προσπάθειά τους αυτή ισοπεδώνουν,όχι μόνο τη δική τους αξιοπρέπεια αλλά και των γύρω τους.
Φυσικά και στην κοινωνία που ζούμε,δυστυχώς είναι απαραίτητη η χρήση του χρήματος στην καθημερινή μας ζωή,αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την ακραία κατάσταση που ανέφερα παραπάνω.
Βλέποντας λοιπόν την κατάντια των δούλων του χρήματος αποφάσισα να προσπαθήσω με νύχια και με δόντια να διατηρήσω στη ζωή μου την απλότητα και να δίνω αξία στα αληθινά σημαντικά.
Η απλότητα μας δίνει,πιστεύω,ποιότητα στη ζωή μας,και μας βοηθάει να ξεχωρίζουμε αυτά που αξίζουν,χωρίς να θολώνουμε από τα υλικά αγαθά που διαρκώς μας βομβαρδίζουν.
Και ποιά είναι αυτά που αξίζουν;
Χιλιοειπωμένα είναι,αλλά πραγματικά,δεν πιστεύω ότι το να αφήσεις τον εαυτό σου να μετατραπεί σε άλλο ένα γρανάζι της μηχανής του χρήματος αξίζει πιο πολύ από το να έχεις ανθρωπιά και αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους σου!
Δεν αξίζει πιο πολύ από το να αφιερώνεις χρόνο σε δραστηριότητες που απλά σε διασκεδάζουν,στην οικογένειά σου,σε αγαπημένα πρόσωπα!
Δεν αξίζει πιο πολύ από μια βόλτα στη φύση και μια βαθιά ανάσα καθαρού αέρα!
Δεν αξίζει περισσότερο από όλα αυτά που συνθέτουν την έννοια της ποιότητας ζωής!

Εγώ κι εσύ μαζί!!!

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας τόσο πολύτιμοι,που νιώθουμε πως ό,τι και να κάνουμε γι'αυτούς είναι λίγο,πως την αγάπη που μας προσφέρουν δε θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε!!
Σε ένα τέτοιο πολυαγαπημένο πρόσωπό μου,ένα κοριτσάκι,θα αφιερώσω το παρακάτω βίντεο που έφτιαξα,μαζί με όλη μου την αγάπη και μια μεγάλη αγκαλιά!Ας σκεφτεί λοιπόν ο καθένας καλά,σίγουρα θα υπάρχει στη ζωή όλων ένα τέτοιο πρόσωπο,μόλις το βρούμε όλοι ας τραγουδήσουμε δυνατά: ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙΙΙΙ!!!!!!

Κοιτάμε ψηλά!!

Τί συμβαίνει όταν,σε κάποιες περιπτώσεις, συνειδητοποιούμε ότι παρ'όλη την προσφορά μας αυτό που πραγματικά εισπράττουμε είναι αχαριστία,αλαζονεία,περιφρόνηση και χλευασμό;
Συνήθως έρχεται η απογοήτευση,τα νεύρα,η επιθυμία για ανταπόδοση του κακού.
Σήμερα,μετά από μια τέτοια εμπειρία,αποφάσισα να ξεπεράσω γρήγορα το παραπάνω στάδιο,το οποίο μόνο εμένα βλάπτει και να καταλάβω το εξής:
Σε καμία περίπτωση δεν μειώνεται η δική μου αξιοπρέπεια,το αντίθετο,αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Θα πρότεινα λοιπόν σε όλους όσους αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις να χαίρονται ακόμα περισσότερο που,παρόλα αυτά,καταφέρνουν να διατηρούν την αξιοπρέπεια,τις αξίες και την ανθρωπιά τους!
Αντί να κατεβαίνουν ενα σκαλί παρακάτω νιώθοντας στεναχώρια και εκνευρισμό,ας ανεβαίνουν δύο σκαλια παραπάνω προχωρώντας στη ζωή με το κεφάλι ψηλά,περήφανα,φυλάγοντας σαν θησαυρό αυτά που μας μάθαν οι γονείς μας και που ορίζουν την πανανθρώπινη αξία.