Το Χριστόξυλο

Μέρες που είναι,ας αρχίσουμε να θυμόμαστε ή και να μαθαίνουμε μερικά έθιμα των Χριστουγέννων.
Ένα έθιμο των χωριών της Βορείου Ελλάδος,άγνωστο σε πολλούς, ήταν το Χριστόξυλο. Τις παραμονές,λοιπόν,των εορτών, ο νοικοκύρης έψαχνε στα χωράφια και διάλεγε το πιο όμορφο,το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο, από πεύκο ή ελιά και το πήγαινε στο σπίτι του.
Αυτό ονομαζόταν Χριστόξυλο και ήταν το ξύλο που θα έκαιγε για όλο το Δωδεκαήμερο των εορτών από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα στο τζάκι του σπιτιού.
Προτού ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φρόντιζε να έχει καθαρίσει το σπίτι και  το τζάκι με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθάριζαν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα ήταν μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης θα άναβε την καινούργια φωτιά και έμπαινε στην πυροστιά το Χριστόξυλο.
Ο λαός λέει, ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός, εκεί στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.
Σε κάθε σπιτικό, οι νοικοκυραίοι προσπαθούσαν να καίει το Χριστόξυλο μέχρι τα φώτα.να αντέξει δηλαδή όλο το Δωδεκαήμερο των γιορτών.