Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο!

Μου έχει κολλήσει ένα τραγουδάκι απόψε, που έχει μια γλυκύτητα και με επιστρέφει στη χαμένη αθωότητα...ένα τραγουδάκι για το ποδήλατο.
Το πήρα και έφτιαξα ένα βίντεο αλλά πριν σας το παρουσιάσω, τί θα λέγατε να πούμε δυο λόγια για την ιστορία του ποδηλάτου;
Το 1817 που λέτε, ο Γερμανός Βαρώνος von Drais εφηύρε την Draisienne, ένα οδηγούμενο ποδήλατο. Σχεδόν ολόκληρο ήταν φτιαγμένο από ξύλο και χωρίς πετάλια, ο αναβάτης του έδινε ώθηση σπρώχνοντας τα πόδια του στο έδαφος. Εκείνο τον καιρό, το ρεκόρ ταχύτητας για αυτό το ποδήλατο ήταν 15 km/h. Χρησιμοποιήθηκε λίγο μέχρι τη δεκαετία του 1830. Το 1842, εξοπλίστηκε με συμπαγή λάστιχα από γόμα. 
Αργότερα, η οικογένεια Michaux εφηύρε το velocipede όπου τα πετάλια ήταν προσαρμοσμένα στον μπροστινό τροχό. Κέρδισε δημοτικότητα το 1860, όμως ήταν φτιαγμένο απο ξύλο (και αργότερα απο σίδερο). Η ποδηλασία ήταν τόσο δύσκολη που το ποδήλατο αυτό απέκτησε το ψευδώνυμο bone-shaker! Η ποδηλασία έγινε πολύ άνετη το 1888 όταν ο J.B.Dunlop εφηύρε το λάστιχο με αέρα.
Τη δεκαετία του 1870 τα ποδήλατα έγιναν διαθέσιμα στο εμπόριο και μέσα στην ίδια δεκαετία, το 1874, ο H.J. Lawson εφηύρε την αλυσίδα.Και η ιστορία συνεχίστηκε... μέχρι τις μέρες μας με τα υπερσύγχρονα ηλεκτρικά ποδήλατα.
Και τώρα πάμε μια βόλτα με το ποδήλατό μας, όπως τότε, που το καβαλούσαμε και νιώθαμε βασιλιάδες..μέχρι να πέσουμε!!Γιατί δε ξέρω για σας, αλλά εγώ ακόμα θυμάμαι εκείνη τη στροφή που πήρα με φόρα και βρέθηκα τέζα και καταχτυπημένη!!!

Τα πασχαλινά αυγά

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των ημερών που έρχονται είναι το βάψιμο των (κόκκινων συνήθως) αυγών τη Μ.Πέμπτη.Γιατί όμως βάφουμε αυγά το Πάσχα;
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι το αυγό από τα πανάρχαια χρόνια θεωρείται σύμβολο της γέννησης του κόσμου και της ζωής και το συναντάμε σε πολλές πρωτόγονες και σύγχρονες λατρείες.
Όσον αφορά την ορθόδοξη πίστη, βάφουμε τα αυγά κόκκινα γιατί συμβολίζουν το αίμα του Χριστού που έδωσε για τη σωτηρία του κόσμου.
Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε με πολύ θάρρος ότι αναστήθηκε ο Χριστός.
 Εκείνη την ώρα κάποιος κρατούσε δίπλα από τον Καίσαρα ένα καλάθι αυγά. Ο Τιβέριος Καίσαρας, βέβαια, έδειξε απορημένος και είπε στη Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει είναι αλήθεια, τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα.
Ξάφνου τα αυγά έγιναν κόκκινα και έμεινε άναυδος ο Καίσαρας.
Η Μ.Πέμπτη ονομάζεται αλλιώς και κόκκινη  Πέμπτη και οι παλιοί λένε ότι η κατσαρόλα που βάφονται πρέπει να'ναι καινούρια και η βαφή να διατηρηθεί για σαράντα μέρες!
Το πρώτο κόκκινο αυγό το βάζουν στο εικονοστάσι, είναι της Παναγίας.
Πέρα από το κόκκινο όμως χρώμα, συναντούμε και άλλα τα οποία βάφονται και με φυσικό τρόπο όπως: μελί από φλούδες κρεμμυδιών, πράσινο από μαϊντανό, κίτρινο από φύλλα αμυγδαλιάς ή άχυρο.
Όσο για το αγαπημένο κόκκινο; Μπορείτε να δοκιμάσετε να τα βράσετε σε ζωμό παντζαριών!!

Η αμυγδαλιά

Τί όμορφες που είναι οι αμυγδαλίτσες αυτή την εποχή, ανθισμένες και καμαρωτές!
Υπάρχει, ξέρετε, ένας μύθος για την αμυγδαλιά και τη δημιουργία της..:
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα.
Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας. Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
(Παρεπιπτόντως,τώρα που το σκέφτομαι το χωριό μου ανήκει στην επαρχία Φυλλίδος,που είναι η περιοχή ανάμεσα στο Παγγαίο και τον Αγγίτη ποταμό και την ευρύτερη περιοχή).

 
 

Ένα παραμύθι της ανατολής

Ένα παραμύθι της ανατολής θα πούμε απόψε,για το ταξίδι ενός ανθρώπου στην έρημο..

Έτυχε ένας γέρος ν'αποφασίσει ένα πρωί να ξεκινήσει για ένα μακρύ ταξίδι στην έρημο με σκοπό να ξαναβρεί τους δικούς του. Δυσκίνητος απ' τους ρευματισμούς, χτυπημένος απ'την αρρώστια, στρέφεται στο Θεό: "Παντοδύναμε Θεέ, είναι φανερό ότι ποτέ δεν υπήρξα πιστός. Ήμουν ένας άπιστος, κάτι λιγότερο από το τίποτα. Ποτέ στη διάρκεια της ζωής μου δεν Σε επικαλέστηκα. Ποτέ δεν σήκωσα το πρόσωπό μου προς Εσένα. Αλλά σήμερα που ξεκινώ αυτό το επικίνδυνο ταξίδι, έχω ανάγκη από την προστασία σου. Εάν υπάρχεις, στήριξε την προσπάθειά μου. Εάν υπάρχεις, οδήγησέ με μέχρι το τέρμα αυτής της περιπέτειας, γιατί μόνο μια θεϊκή βοήθεια θα μπορούσε να μου επιτρέψει να ολοκληρώσω μια τέτοια προσπάθεια".

    Ο Θεός άκουσε την προσευχή του γέρου και του απάντησε: "Μη φοβάσαι. Θα σε στηρίξω. Καθώς θα προχωράς μέσα στην έρημο, θα διακρίνεις τα ίχνη των βημάτων μου μέσα στα ίχνη των δικών σου βημάτων".

   Ο γέρος ευχαρίστησε τον Ύψιστο και ξεκίνησε το ταξίδι του. Ο ήλιος έκαιγε, όπως και η γη. Ούτε ίχνος σκιάς, ούτε ίχνος όασης, κανένα καταφύγιο. Οι μέρες περνούσαν, ο γέρος προχωρούσε γυρνώντας κάθε τόσο για να σιγουρευτεί ότι τα χνάρια των θεϊκών βημάτων ήταν μέσα στα δικά του.

   Η κούραση μεγάλωνε και δεν ήταν πια παρά ένα μακρύ μαρτύριο. Όταν έφτασε η όγδοη μέρα, ο γέρος κατέρρευσε εξαντλημένος χωρίς άλλη δύναμη. Με μια κίνηση που είχε τη συνήθεια να κάνει, έριξε ένα βλέμμα πάνω από τον ώμο του για να σιγουρευτεί. Αλίμονο, όσο έβλεπε το μάτι του, η επιφάνεια της άμμου ήταν λεία. Ούτε ίχνος από τη θεϊκή παρουσία! Τότε ο γέρος, συγκεντρώνοντας τις τελευταίες του δυνάμεις, ύψωσε τη γροθιά στον ουρανό και άρχισε να μιλά βλασφημώντας: "είχαν δίκιο εκείνοι που έλεγαν πως δεν έχεις κανένα οίκτο! Είχαν δίκιο εκείνοι που διαβεβαίωναν πως ελάχιστη φιλευσπλαχνία τρέφεις για τα πλάσματά σου! Με εγκατέλειψες τη στιγμή που σε χρειαζόμουν περισσότερο!"

   Ένα λεπτό σιωπής ακολούθησε τα λόγια του γέρου, ύστερα η φωνή του Θεού αντήχησε πάνω από την έρημο: "Άνθρωπε ολιγόπιστε, πότε θα σταματήσεις να αμφιβάλλεις; Δεν βλέπεις πια τα χνάρια των βημάτων μου μέσα στα δικά σου. Και ξέρεις για ποιό λόγο; Εδώ και τρεις μέρες δεν περπατάς αλλά σε κουβαλάω εγώ".

 

 Ας θυμόμαστε λοιπόν πως όποια δυσκολία κι αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή, ποτέ δεν είμαστε μόνοι..

Smoke on the water...a fire in the sky!!!!

Σήμερα θα μάθουμε την ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα απ'τα πιο γνωστά τραγούδια όλων των εποχών!
Smoke on the water και πώς αλήθεια εμπνεύστηκαν οι Deep Purple αυτό το κομμάτι;
Η ιστορία έχει ως εξής:

"Το Δεκέμβριο του 1971 οι Deep Purple έφτασαν στο Μοντρέ της Ελβετίας για να ηχογραφήσουν το νέο τους LP, «Machine Head». Για το λόγο αυτό είχαν νοικιάσει το κινητό στούντιο των Rolling Stones και το είχαν εγκαταστήσει στο Montreux Casino. Μία μέρα πριν αρχίσουν τις ηχογραφήσεις, παρακολουθούσαν τη συναυλία του Frank Zappa, όταν ξαφνικά κάποιος έριξε μια φωτοβολίδα, με αποτέλεσμα το Καζίνο – μαζί με το στούντιο – να γίνουν παρανάλωμα του πυρός. Οι Deep Purple μεταφέρθηκαν σε άλλο ξενοδοχείο και από εκεί έβλεπαν τους καπνούς να υψώνονται πάνω από τη λίμνη της Γενεύης. Η εικόνα ήταν εντυπωσιακή και λίγες μέρες αργότερα, ο Roger Glover ξύπνησε έχοντας ξαναδεί το συμβάν στο όνειρό του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι Purple ύστερα από άκαρπη αναζήτηση στούντιο για την ηχογράφηση, ξαναγύρισαν στο άδειο πλέον Montreux Grand Hotel και δημιούργησαν το πλέον επιτυχημένο LP της ιστορίας τους. Σήμερα υπάρχει ένα γλυπτό μνημείο στη λίμνη της Γενεύης, πάνω στο οποίο είναι σκαλισμένα το όνομα της μπάντας, ο τίτλος του τραγουδιού και οι νότες του".(Garage Fuzz21)

Χαλαρώνουμε...

Σήμερα πέρασα μια όμορφη,αν και βροχερή μέρα στη φύση..
Ήχοι της βροχής,του ανέμου,τα κουδουνάκια των κοπαδιών,εικόνες του δάσους,του βουνού και του κάμπου,όλα δημιούργησαν μια πραγματική αίσθηση ελευθερίας και ηρεμίας..
Δυστυχώς δεν μπορώ να μεταφέρω σε σας τα παραπάνω αλλά σας βρήκα κάτι εξίσου χαλαρωτικό και απελευθερωτικό που μπορείτε να απολαύσετε ακόμα κι αν βρίσκεστε στο κέντρο μιας τσιμεντούπολης!

Πρωταπριλιά!!!!

Καλό μήνα σε όλους!!!
Ο Απρίλης μπήκε ηλιόλουστος,σαν ψέμα!!Εσείς κάνατε καμιά φάρσα σήμερα;Ή μήπως σας έκαναν;
Για να δούμε,πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία;
Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.
Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ' μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στον λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.
Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σε όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες.
Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.
enikos.gr

Ας θυμηθούμε και μερικές πρωταπριλιάτικες φάρσες που άφησαν εποχή:
1. Τα σπαγγέτι φυτρώνουν σε δέντρα στην Ελβετία
Το 1957 η ενημερωτική εκπομπή του BBC "Panorama" προέβαλε ένα ρεπορτάζ για την πλούσια συγκομιδή σπαγγέτι του ελβετικού Τιτσίνο τη χρονιά εκείνη. Η αφήγηση ανέφερε: «Η καλλιέργεια σπαγγέτι εδώ στην Ελβετία δεν εκτελείται σε κλίμακα παρόμοια με τις τεράστιες φυτείες σπαγγέτι της Ιταλίας, είναι μία πιο εγχώρια βιομηχανία». Στη συνέχεια περιέγραφε τον αγώνα της περιοχής ενάντια στο μαμούνι των σπαγγέτι και την πρόσφατη εξάλειψή του. Εκατοντάδες τηλεθεατές τηλεφώνησαν στο BBC για να ρωτήσουν πώς να καλλιεργήσουν τα δικά τους σπαγγέτι.
 2. Μια κάλτσα αρκεί για έγχρωμη τηλεόραση

Στη Σουηδία του 1962 η έγχρωμη τηλεόραση φαινόταν σαν κάτι το μαγικό. Έτσι, όταν ένα κανάλι μετέδωσε συμβουλές για τη χειροκίνητη μετατροπή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης σε έγχρωμη, χιλιάδες τηλεθεατές έκαναν μια προσπάθεια. Το κανάλι συμβούλευε τους τηλεθεατές να τοποθετήσουν μία νάιλον κάλτσα πάνω από την τηλεόραση, η λεπτή πλέξη της οποίας θα προκαλούσε την αναδιαμόρφωση των σωματιδίων φωτός που προέρχονταν από την οθόνη. Οι θεατές καλούνταν να γείρουν το κεφάλι τους από τη μία πλευρά στην άλλη για να βοηθήσουν τη διαδικασία αναπροσαρμογής.

3. Αρχαιολόγοι βρήκαν ότι το χωριό του Αστερίξ πράγματι υπήρξε
Οι συντάκτες της Independent το 1993 δημοσίευσαν ρεπορτάζ για την ανακάλυψη του χωριού του Aστερίξ από επιστήμονες της Oξφόρδης και του Mπρεστ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ανασκαφές έφεραν στο φως νομίσματα στα οποία απεικονίζονταν αγριογούρουνα, ενώ δεν υπήρχε ίχνος ρωμαϊκής εισβολής.

4.Το Big Ben θα γίνει ηλεκτρονικό
Το 1980 το βρετανικό δίκτυο BBC ανακοίνωσε πως το ιστορικό ρολόι Big Ben θα λειτουργούσε πλέον με ψηφιακό μηχανισμό, για να δείχνει με ακρίβεια την ώρα. Όταν αναφέρθηκε ότι οι δείκτες του ρολογιού θα πωλούνταν στους τέσσερις πρώτους ακροατές που θα επικοινωνούσαν με τον σταθμό, οι προσφορές έσπασαν τα ταμεία.

Και ας κλείσουμε με μία ελληνική:

5. Βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη
Το 1995 το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού υποτίθεται ότι ανακοίνωνε ότι κατά τις ανασκαφές του μετρό βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη. Το υπουργείο υποτίθεται ότι έδινε μάλιστα λεπτομέρειες, ενώ σημείωνε ότι βρέθηκαν επίσης ο χιτώνας του ιδίου, αλλά και ίχνη του κώνειου που είχε πιει. Η «είδηση» έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Πρώτο στην παγίδα του υπουργείου Πολιτισμού έπεσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που μερικές ώρες μετά έσπευδε να ανακαλέσει.