Ό,τι είναι θα το μοιραστούμε ή αλλιώς ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός!

Αυτή η ιστοριούλα έρχεται από τα παλιά,διαδραματίστηκε κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής σε ένα χωριό των Σερρών.
Οι πρωταγωνίστριες,Μαρίκες και οι δύο (μία εκ των οποίων η γιαγιά μου) επέστρεφαν βιαστικά στο σπίτι προσπαθώντας να προλάβουν την απαγόρευση της κυκλοφορίας.Οι λάμπες του δρόμου είχαν ήδη ανάψει και,ξάφνου,αντικρύζουν από μακρυά κάτι να γυαλίζει κάτω από μια λάμπα.
Εντυπωσιασμένες απ'τη λάμψη,ειδικά σε μια τέτοια εποχή ανέχειας,σταματάνε,και πριν πλησιάσουν στο πολυπόθητο αντικείμενο κάνουν την εξής συμφωνία:
-Λοιπόν Μαρίκα,ό,τι είναι θα το μοιραστούμε,εντάξει;
-Εντάξει Μαρίκα,ό,τι είναι θα το μοιραστούμε!
Πλησιάζουν λοιπόν με αγωνία και τί να δουν!
Η καλή μας αγελάδα τα 'χε κάνει κάτω από τη λάμπα..!!Γελώντας,λοιπόν,με το πάθημά τους συνέχισαν με βιαστικό βήμα το δρόμο τους.
Ποσο αληθινή είναι η φράση πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός!Ας δίνουμε λοιπόν τη δέουσα σημασία και αξία σε ό,τι πραγματικά αξίζει τη προσοχή μας!
Σας φιλώ!