Ο ΤΟΠΟΣ:
Το Χονγκ Κονγκ, ως πρώην βρετανική αποικία, είναι το πιο "δυτικό" κομμάτι της Κίνας, το οποίο έχει μερικό βαθμό αυτονομίας από την υπόλοιπη χώρα.
Όταν, λοιπόν, έφτασα εκεί μετά από πολλές μέρες στην υπόλοιπη Κίνα, δε γινόταν να μη χαρώ που μπορούσα να επικοινωνήσω εύκολα στα αγγλικά και να μην αισθάνομαι διαρκώς ότι στην επόμενη στροφή θα χαθώ για πάντα και δε θα μπορέσει κανένας να με βρει. Βέβαια, η υπόλοιπη χώρα μου πρόσφερε πολλές ιδιαίτερες και αξέχαστες εμπειρίες, όμως αυτά θα τα πούμε άλλη φορά.
Χονγκ Κονγκ σημαίνει "το λιμάνι των αρωμάτων", μια μοντέρνα μητρόπολη της Άπω Ανατολής, πολύβουη και χρωματιστή, σύγχρονη και μυστηριώδης. Εκεί που περιδιαβαίνεις γειτονιές με ουρανοξύστες και προσπερνάς βιαστικούς επιχειρηματίες, βρίσκεσαι ξάφνου μέσα σε παζάρια με κάθε λογής πραμάτειες.
Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, ίσως λίγο περισσότερο απ' ότι στην ενδοχώρα (παίζει βέβαια ρόλο η ιστορία εδώ) και παρόλο που βρίσκεσαι στα βάθη της ανατολής, είναι αρκετά εύκολο να κυκλοφορήσεις με άνεση.
Το υποθαλάσσιο μετρό που ενώνει τις περιοχές μου έκανε μεγάλη εντύπωση όπως και η αίσθηση του κρύου που δυναμώνει όταν περνάει κάτω από τη θάλασσα.
Το πιο τουριστικό ίσως σημείο του Χονγκ Κονγκ είναι ένας λόφος ύψους 396 μέτρων όπου ανεβήκαμε με το παραδοσιακό τραμ που αγκομαχά σκαρφαλώνοντας.
Τα έντονα φώτα σε συνδυασμό με την απίστευτη υγρασία συνθέτουν μια ατμόσφαιρα γοητευτική.
Σε μια άκρη του νυχτερινού παζαριού, σ΄ ένα στενάκι, μπορείς να μάθεις τη μοίρα σου.
Χρώματα νυχτερινά με έντονο το στοιχείο του νερού.
Ένας από τους εκατοντάδες κολπίσκους που συνθέτουν το Χονγκ Κονγκ.
Τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα στη μία από τις τρεις Ντίσνεϋλαντ του κόσμου που βρίσκεται εκεί.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Οι "Αναμνήσεις μιας Γκέισας" είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο, οπού συγκρούεται ο "παλιός κόσμος" με τον "καινούριο". Είναι κατάλληλο, λοιπόν, να διαβαστεί με φόντο αυτή τη γωνιά του κόσμου, όπου το παλιό με το νέο αναμιγνύονται, συμβιώνουν και μάχονται μεταξύ τους.
Σας αφήνω μ' ένα απόσπασμα:
"Θυμάμαι που παρακολουθούσα τη σταγόνα να κυλά στο χέρι μου κι από κει στο μαύρο μετάξι του κιμονό, μέχρι που σταμάτησε ανάμεσα στα δόντια του δράκου. Είμαι βέβαιη ότι οι περισσότερες γκέισες θα θεωρούσαν το χύσιμο του σακέ κακό οιωνό· για μένα, όμως, εκείνη η σταγονίτσα που είχε κυλήσει από πάνω μου σαν δάκρυ μου φάνηκε ότι διηγιόταν την ιστορία της ζωής μου".
Το Χονγκ Κονγκ, ως πρώην βρετανική αποικία, είναι το πιο "δυτικό" κομμάτι της Κίνας, το οποίο έχει μερικό βαθμό αυτονομίας από την υπόλοιπη χώρα.
Όταν, λοιπόν, έφτασα εκεί μετά από πολλές μέρες στην υπόλοιπη Κίνα, δε γινόταν να μη χαρώ που μπορούσα να επικοινωνήσω εύκολα στα αγγλικά και να μην αισθάνομαι διαρκώς ότι στην επόμενη στροφή θα χαθώ για πάντα και δε θα μπορέσει κανένας να με βρει. Βέβαια, η υπόλοιπη χώρα μου πρόσφερε πολλές ιδιαίτερες και αξέχαστες εμπειρίες, όμως αυτά θα τα πούμε άλλη φορά.
Χονγκ Κονγκ σημαίνει "το λιμάνι των αρωμάτων", μια μοντέρνα μητρόπολη της Άπω Ανατολής, πολύβουη και χρωματιστή, σύγχρονη και μυστηριώδης. Εκεί που περιδιαβαίνεις γειτονιές με ουρανοξύστες και προσπερνάς βιαστικούς επιχειρηματίες, βρίσκεσαι ξάφνου μέσα σε παζάρια με κάθε λογής πραμάτειες.
Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, ίσως λίγο περισσότερο απ' ότι στην ενδοχώρα (παίζει βέβαια ρόλο η ιστορία εδώ) και παρόλο που βρίσκεσαι στα βάθη της ανατολής, είναι αρκετά εύκολο να κυκλοφορήσεις με άνεση.
Το υποθαλάσσιο μετρό που ενώνει τις περιοχές μου έκανε μεγάλη εντύπωση όπως και η αίσθηση του κρύου που δυναμώνει όταν περνάει κάτω από τη θάλασσα.
Το πιο τουριστικό ίσως σημείο του Χονγκ Κονγκ είναι ένας λόφος ύψους 396 μέτρων όπου ανεβήκαμε με το παραδοσιακό τραμ που αγκομαχά σκαρφαλώνοντας.
Σε μια άκρη του νυχτερινού παζαριού, σ΄ ένα στενάκι, μπορείς να μάθεις τη μοίρα σου.
Στους βουδιστικούς ναούς κάθε οικογένεια προσφέρει φρούτα για υγεία και τύχη.
Ένας από τους εκατοντάδες κολπίσκους που συνθέτουν το Χονγκ Κονγκ.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Οι "Αναμνήσεις μιας Γκέισας" είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο, οπού συγκρούεται ο "παλιός κόσμος" με τον "καινούριο". Είναι κατάλληλο, λοιπόν, να διαβαστεί με φόντο αυτή τη γωνιά του κόσμου, όπου το παλιό με το νέο αναμιγνύονται, συμβιώνουν και μάχονται μεταξύ τους.
Σας αφήνω μ' ένα απόσπασμα:
"Θυμάμαι που παρακολουθούσα τη σταγόνα να κυλά στο χέρι μου κι από κει στο μαύρο μετάξι του κιμονό, μέχρι που σταμάτησε ανάμεσα στα δόντια του δράκου. Είμαι βέβαιη ότι οι περισσότερες γκέισες θα θεωρούσαν το χύσιμο του σακέ κακό οιωνό· για μένα, όμως, εκείνη η σταγονίτσα που είχε κυλήσει από πάνω μου σαν δάκρυ μου φάνηκε ότι διηγιόταν την ιστορία της ζωής μου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου