Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Στην Κωνσταντινούπολη με τον Ορχάν Παμούκ

Ο ΤΟΠΟΣ:
Όσα κι αν έχουν ειπωθεί, όσα κι αν έχουν γραφτεί, ποτέ δε θα είναι αρκετά να περιγράψουν την πιο μαγική πόλη του κόσμου! Μια μικρή, ελάχιστη γεύση θα πάρουμε σήμερα από το άρωμα , τα χρώματα, την αίσθηση που μοναδικά προσφέρει η Κωνσταντινούπολη..
Μυστηριώδης, σαγηνευτική, φασαριόζικη και πλανεύτρα, ο ιδανικός τόπος για να χαθείς. Όσες φορές κι αν πάει κανείς πάντα θα ανακαλύπτει κάτι καινούριο. Κάθε σοκάκι κρύβει κι άλλον θησαυρό, κάθε κτίριο έχει μια ιστορία να σου πει κι η θάλασσα που κυριαρχεί στο τοπίο συνοδεύει σιγομουρμουρίζοντας αλλοτινές ιστορίες..
Κάθε φορά που πηγαίνω μπλέκομαι σε νέες περιπέτειες, μαθαίνω καινούριες γωνιές σε μια πόλη-μουσείο αλλά συνάμα τόσο ζωντανή.
Από τα θρυλικά παζάρια μέχρι τις βίλες του Βοσπόρου κι από τα πλακόστρωτα στενά μέχρι τα μικρά καφενεδάκια που σερβίρουν τσάι και βαρύ καφέ, το κρώξιμο των γλάρων σκεπάζει μόνιμα τη βουή και ανακατεύεται με τη φωνή του μουεζίνη που αναγγέλει την ώρα της προσευχής..
Πάντα θα θέλω να επιστρέφω..

Σεργιανίζοντας στα παζάρια της ανατολής..


Λουκούμια, χρωματιστά και γευστικά!


Στη μία πλευρά της γέφυρας του Γαλατά, βόλτα, τσιμπολόγημα και κουτσομπολιό!


Εργαζόμενος με φόντο την επιβλητική Αγία Σοφία.


Πασουμάκια χρωματιστά στο παζάρι Arasta.


Στην Istiklal με το κόκκινο τραμ.


Η θέα από τον Πύργο του Γαλατά.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Αμέτρητα βιβλία έχει εμπνεύσει η Κωνσταντινούπολη. Θα επιλέξω όμως ένα βιβλίο του ντόπιου Ορχάν Παμούκ, το Μουσείο της Αθωότητας, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε και το ομώνυμο μουσείο στην πόλη. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα συγκινητική ερωτική ιστορία:
"Εγώ δεν συνειδητοποιούσα την ευτυχία μου, όχι για να την προστατέψω, αλλά εξαιτίας μιας δυστυχίας που ερχόταν από κάπου βαθιά κι απλωνόταν μέχρι βαθιά μέσα μου επειδή φοβόμουν μήπως χάσω τη Φισούν. Μήπως αυτός ήταν ο λόγος που ήμουν ολοένα πιο σιωπηλός, που γινόμουν ολοένα και πιο ευαίσθητος;"

Δεν υπάρχουν σχόλια: